புகைவண்டிக் கன்றுக்குட்டிகள்

நாலரை மணிக்குத்தான் வரும்

எனில்

நாலு இருபதுக்கே

யானை குளத்தோரத் தண்டவாளங்களில்

புகைவண்டியைச் சுவாசிக்கும் கன்றுக்குட்டிகளாய்

துள்ளிக் குதித்து குழைவோம் அந்நாள்களில்

கால்சட்டை அணியும் லதாவும்

சிவப்பு ரிப்பன் பின்னலிட்ட சடைமுடி முரளியும்

ஒத்த தண்டவாளத்தில்

பிடிமானம் இல்லாமல் நடந்து பந்தயமிடுவார்கள்

கீழே கால் படாமல்

அதிக தூரம் நடந்து

லதாவே எப்போதும் ஜெயிப்பாள்

வாயோசையில் ஓடும் என் புகைவண்டியின்

கால் சக்கரங்கள்

தண்டவாளத்தின் ஒவ்வொரு நடு கட்டை

நிலையத்திலும் நின்று

பத்து கட்டைகளுக்குள்

திருக்கடையூரிலிருந்து மயிலாடுதுறைக்குப் போய்ச் சேர்ந்து

திரும்பி வரும்

அக்குளுக்குள் உள்ளங்கையை அழுத்திக் கொண்டு

தோள்பட்டையைத் தூக்கித்தூக்கியடித்து

அழுக்குச் சத்தம் எழுப்பும் சிங்காரம்

வண்டி வருமோசை கேட்டதும்

சின்ன செங்கல் துண்டையும்

காய்ந்த களிமண் உருண்டையையும்

தண்டவாளத்தில் இடைவெளிவிட்டு வைத்து

எல்லோரையும் தூர வந்து நிற்கச் சொல்லி கத்துவான்

ஓட்டுநரின் கரிகட்டை வீசலுக்கு நடுங்கி

தூரத்தில் அதிராது வருவது

நெருக்கத்தில் வந்ததும்

திடீரென மோதி கிழிக்கிற சத்தத்தால்

எங்கள் தோல்களைக் கிழித்துக்கொண்டு

நரம்புகளைத் தண்டவாளமாக்கி

தடதடத்து அதிரப் புகுந்து வளைந்து போகும்

ஞாபக மூலையில் கடைசிப் பெட்டியும்

போய்ச் சேர்ந்ததும்

அரைக்கப்பட்டிருக்கும் திருநீறு குங்குமத்தை

சூடாயெடுத்து வந்து பூசிவிடுவாள் சத்தியவாணி

தடம்புரண்டு தொலைக்காட்டில் தொலைந்து

இருபது வருடங்களுக்குப் பிறகு

நேற்றைய பனிக் காலையில்

ஊரில் என்னைக் கண்டெடுத்துக்கொண்ட

முதல் பார்வையில்

லதாவைப் பார்த்தேன்

சேர்ந்த வாழ்க்கையின்

மனம் ஒத்த தண்டவாளத்தில்

குறைந்த தூரமே நடந்து

முரளியால் தோற்கடிக்கப்பட்ட

நடையைச் சொன்னாள்

நேற்று மாலை

நாலு இருபதுக்கு

இரண்டாம் முறையாக

லதாவைப் பார்த்தேன்

வசூலில்லாத ஈர்ப்பால் அதிகாரப் பறவைகள்

நிரந்தரமாகப் பெயர்த்தெடுத்துப் போயிருந்த

தண்டவாளங்களை நினைத்து

ஏங்கி வீங்கி புல்முளைத்து

நீண்டு போகும் மண்சுவடுகளில்

என் புகைவண்டியை ஓட்டத்தொடங்கியபோது...

நன்றி: வார்த்தை